Νεύρα…
Αυτούς τους καιρούς οι υποχρεώσεις πραγματικά είναι αμέτρητες και ο χρόνος ανύπαρκτος. Πρέπει να το κάνω και αυτό. Πρέπει να ασχοληθώ και με αυτό. Πρέπει να το δω και εκείνο. Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, ολόκληρο το αγαπημένο μου σόι (και είναι και μεγάλο) να τηλεφωνεί…ένας, ένας με τη σειρά και να εκφράζει παραπόνα τύπου χάθηκες, έχει μέρες να φανείς, πότε θα έρθεις…
Μια φωνούλα από μέσα μου, μου λέει: «Κοραλλένια, δοκίμασε να βάλεις προτεραιότητες!»
Χμ! Πώς δε το σκέφτηκα εγώ αυτό; Και τι στο καλό σημαίνει προτεραιότητα; Ποιο από όλα αυτά που πρέπει να κάνω, πρέπει να γίνει πρώτο, δεύτερο, τρίτο; Ποιο μπορεί να περιμένει μέχρι το 2011 ίσως;
Η φωνούλα κάνει ακόμη μια προσπάθεια να ακουστεί: «Μήπως να ανασάνεις πρώτα Κοραλλένια; Μήπως αυτή θα έπρεπε να είναι η πρώτη σου προτεραιότητα;»
Αααα καλά! Τώρα σωθήκαμε…μου λες να χαλαρώσω, να ηρεμίσω… Και συνεχίζεις να μου δίνεις απλόχερα συμβουλές του τύπου… «Βρες το χρόνο να μετρήσεις τα άστρα ένα ξάστερο βράδυ, τους κόκκους μιας χούφτας άμμου…τα φύλλα στο κλαδί ενός δέντρου…»
Εύγε! Τώρα με κοροϊδεύεις κιόλας. Σε ευχαριστώ πολύ, με υποχρέωσες! Πόσα σου οφείλω;
Η φωνούλα συνεχίζει «Δεν σε κοροϊδεύω, για άκουσε για λίγο τον εαυτό σου, άκουσε τι λες. Δεν έχω χρόνο τώρα… Δεν μπορώ να το σκεφτώ τώρα… Έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω… Θα το σκεφτώ αύριο… Μόλις τελειώσω με… Μόλις επιστρέψω από αυτό το ταξίδι…»
«Γιατί τόσες δικαιολογίες Κοραλλένια; Τι σε προβληματίζει τόσο, μα τόσο πολύ, που έχεις γεμίσει τις μέρες σου, τις ώρες σου, με τόσα πολλά φορτία και λες ότι δεν μπορείς καν να ανασάνεις και τρέχεις… Τρέχεις για να πας όμως Πού;»
Πουλάω Νεύρα…. Φρέσκα Νεύρα! Φρέσκα Νεύρα! Σε τιμή ευκαιρίας… Δώρο ένα πακέτο Νεύρα…
Κοραλλένια 
05/06/2010 στις 14:38
05/06/2010 στις 14:41
05/06/2010 στις 16:55
Ε! Κοραλλένια!
Πρώτα να βρεις λίγο χρόνο να χαλαρώσεις και μετά να τα ξαναδείς τα πράγματα!
Έτσι, χάρισέ τα τα νεύρα…σε όσους αντιπαθείς!
Να φύγουν απο μπροστά σου!
06/06/2010 στις 09:48
Καλημέρα Ερατώ,
Πώς να χαλαρώσω, μπορείς να μου πεις…Δύο μπαλάκια για το στρες θυσιάστηκαν στα χέρια μου αυτές τις μέρες…
Δεν έχουν συνηθίσει να με βλέπουν έτσι…και δεν τους αρέσει…
Θέλω να φωνάξω και να τους πω…δεν αντέχω! Δεν σας αντέχω!
Ξέρω θα με πουν τρελλή…όμως πίστεψέ με έχω φτάσει στα όριά μου…
05/06/2010 στις 19:57
Σε ορισμένες περιπτώσεις… τα νεύρα… είναι πολύ καλό πράγμα… 😉
Χάχαχαχαααα
Ποδήλατοοοο!!!
Ο Jr μου είπε να σου δώσω αυτό.
* (φιλάκι)
Cya
06/06/2010 στις 09:49
Καλημέρα Osiri,
Ξέρεις είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που δεν βγαίνουν εκτός εαυτού…που όλα γίνονται όπως ακριβώς τα θέλουν οι άλλοι… και οι άλλοι έχουν την αίσθηση ότι αυτό που γίνεται το απολαμβάνω κι εγώ…ότι μου αρέσει δηλαδή…
Έχω κουραστεί να παίζω το δικό τους παιχνίδι…
Έχω κουραστεί να με βλέπουν σαν παιδί…
Θα μου πεις, άλλαξε! Στο χέρι σου είναι…
Ειλικρινά θα ήθελα πολύ να γίνω κακιά…να τους δείξω το θυμό μου…να απαιτήσω να με αφήσουν όλοι ήσυχοι…
Σήμερα είναι Κυριακή…
Ξύπνησα…( λάθος ρήμα…για να ξυπνήσεις πρέπει πρώτα να κοιμηθείς και λίγο) σηκώθηκα λοιπόν με τα κοκόρια και είπα καλημέρα Κοραλλένια… τι θέλεις να κάνεις σήμερα…τι είναι αυτό που θα σε έκανε να νιώσεις όμορφα…
Χαμογέλασα…όταν απάντησα…δεν κράτησε όμως πολύ…γιατί λίγα δεύτερα του λεπτού μετά…αντιλήφθηκα ότι δεν μπορούσα να το κάνω…
Χθες κάποιος με ρώτησε αν νιώθω ότι απέτυχα…και αν αυτό θα με πείραζε…
Η αλήθεια είναι ότι με πληγώνει πολύ η αποτυχία…και ναι με πειράζει…
05/06/2010 στις 21:00
νευράκια νευράκια; :PP 🙂
η ζωή και τελικά και όντως είναι πολύ μικρή να την ταλαιπωρούμε και εμείς.
χαλαρά χαμόγελο και ότι είναι να γίνει ας και θα γίνει.
πολύ καλό σου σουκού! όμορφο και ήρεμο!
06/06/2010 στις 09:50
Καλημέρα basnia,
Νεύρα, νευράκια όσα θες…ξεχειλίζω από αυτά…μην πλησιάζεις περισσότερο θα βραχείς και εσύ από αυτά…
Είναι μικρή η ζωή…κάποιες μέρες όμως φαντάζουν ατελείωτες…
Όμορφο και ήρεμο σ/κ? Χμ…Αυτό δεν ήταν Βασίλη μου…ήταν
γεμάτο θυμό, πολλά νεύρα… και πολλά αναπάντητα γιατί…
Τι θέλουν τελικά από μένα?
Γιατί δε με αφήνουν ήσυχη?
Με βλέπουν για πολλές? Μια είμαι…πόσα να προλάβω…πόσα να θυμηθώ…
05/06/2010 στις 22:04
Calm down, Korallenia, take a deep breath! 😉
06/06/2010 στις 09:51
Καλημέρα Αstrofegia,
Την πήρα τη βαθιά εισπνοή…και προσπάθησα η εκπνοή να είναι όσο το δυνατό πιο αργή…δε βοήθησε πολύ…
Θέλω να φωνάξω, να βρίσω, να στείλω στο…….ο, πολλούς…
Ναι, τα έχω πάρει…έχω θυμώσει όχι τόσο πολύ με τους άλλους, αλλά με μένα…γιατί η Κοραλλένια τελικά είναι ηλίθια…
05/06/2010 στις 22:32
Ohmmmmmm
Χαλάρωσε βρε λίγο!
Τι κακό κι αυτό με τα διδυμάκια!
Φιλιά πολλα κ καλό Σ/κ γλυκιά μου
06/06/2010 στις 09:51
Καλημέρα Αngel,
Πώς να χαλαρώσω Αγγελάκι, πώς?
Όσα ohm και να κάνω…αν δεν αλλάξω, αν δε γίνω σκληρή, κακιά και αναίσθητη…πίστεψέ με δε βοηθούν…
06/06/2010 στις 08:21
E, λοιπόν, θα με πεις στριμμένο και παράλογο, αλλά εγώ χαίρομαιπου (επιτέλους) έχεις νεύρα. Μα είναι δυνατόν να τρέχουμε να τα κάνουμε όλα και να είμαστε πάντα θετικοί; δε γίνεται. άνθρωποι είμαστε, όχι ρομποτ. καλά κάνεις και έχεις νεύρα λοιπόν. επιτέλους. άστα να βγουν άνετα, ανενδοίαστα τε και ανερυθρίαστα! σήκωσε και λίγο τη φωνή αν χρειαστεί, δε βλάπτει. Και πες σε όσους σε πιέζουν «δε μπορώ».
Με βλέπεις να αντιδρώ έτσι γιατί (περιέργως) και γω σε τέτοια φάση είμαι. Τους έβαλα λοιπόν κάνα δυό φο΄ρες τις φωνές να με παρατήσουν ήσυχο και μου είπαν «εσύ χρειάζεσαι διακοπές – τα νεύρα σου δεν είναι καλά – μάλλον κουρασμένος μας φαίνεσαι».
Έλα ρε… σοβαρά; και γω τί προσπαθώ να σας πω τόσο καιρό;
φιλάκια επιθετικά, νευριασμένα και δυνατά,
όχι μελιστάλαχτα και χλιαρά.
με νεύρο.
γιατί έτσιμας αρέσει!
άντε, καλημερούδια. πάμε για μπάνιο;
(εμένα η θάλασσα μου τα ξεπλένει τα νεύρα)
06/06/2010 στις 09:52
Καλημέρα happypepper,
Κι όμως δε θα σε πω ούτε στριμμένο, ούτε παράλογο, κάθε άλλο μάλιστα…
Και τα δυο αυτά κοσμητικά επίθετα, κάποιοι τα είπαν σε μένα αυτές τις μέρες…και ο λόγος γιατί δεν αντέδρασα όπως αυτοί θα ήθελαν να αντιδράσω…το ήσυχο πλάσμα που πάντα σκέφτεται όλους τους άλλους και μετά τον εαυτό του… και όταν τα πήρα στο κρανίο και είπα άστε με ήσυχη, μου είπαν να με δει ψυχίατρος…και ότι δεν είμαι λέει καλά…
Χαίρομαι ιδιαίτερα για το σχόλιό σου και σε ευχαριστώ. Μου άρεσε που συμφωνείς μαζί μου και που μου λες καλά κάνω κι έχω νεύρα. Νιώθω άσχημα όταν εγώ αισθάνομαι ότι θα εκραγώ, να μου λένε έλα βρε Κοραλλένια χαλάρωσε, πώς κάνεις έτσι? Ξέρω ότι το κάνουν από αγάπη, όμως θα ήθελα για μια μόνο φορά να με καταλάβουν, να καταλάβουν πώς νιώθω, ότι δεν μπορώ να ασχολούμαι με όλους και με όλα, ότι κουράστηκα, δεν έχω πια άλλο απόθεμα…
Όσο για το μπάνιο στη θάλασσα…μακάρι να μπορούσα να πάω…
06/06/2010 στις 17:17
Αγαπητοί αναγνώστες του Κοραλλένιου βυθού,
Μην αγοράζετε νεύρα από την Κοραλλένια!
Τα δικά μου είναι καλύτερα!
Και με κάθε πακέτο παίρνετε και έναν φορητό τοίχο για να χτυπάτε το κεφάλι σας! 😆
Κοράλλι μου, χαλάρωσε…
Να θυμάσαι ότι η σιωπή είναι χρυσός και έχει και το πλεονέκτημα ότι αντί να γίνεις εσύ τραίνο, γίνονται οι άλλοι γύρω σου! 😉
Φιλιά πολλά!
07/06/2010 στις 10:14
Λίλιθ μου καλημέρα και καλή βδομάδα!
Προσπαθείς να μου κλέψεις τους πελάτες μου Λίλιθ μου και να μη μπορέσω να πουλήσω τα δικά μου νεύρα:,
Χμ…
Ευτυχώς που πρόλαβα και ξεπούλησα! Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Η σιωπή είναι χρυσός…αλλά και ο διάλογος Λίλιθ μου Διαμάντι!
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!
Πολλά πολλά φιλιά!